Geloven in de Kapel: Hein Otter

Mijn naam is Hein Otter; al ruim 50 jaar gelukkig getrouwd met Jo Roman. Wij hebben twee dochters en inmiddels vijf kleinkinderen.

Is er ook sprake van evaluatie
in je geloofsbelevenis?

Wat mij betreft blijkt dit wel uit het volgende. Ik ben geboren in Losser en binnen het jaar verhuisd naar het westen.

In Koog aan de Zaan waren mijn ouders lid van de Hervormde Kerk. Niet naar de Grote Kerk, maar naar een kleine kerk, apart van de Grote Kerk.

Christelijke school, zondagsschool, psalmen en gezangen uit het hoofd leren, als beloning een christelijk boek krijgen. Dat was daar het normale patroon.

Op school nablijven als je psalm of gezang niet uit je hoofd kon opzeggen. Voor ons, naast mij als oudste ook een broer en zus, een gelukkige onbezorgde tijd.

Na Koog aan de Zaan verhuisden wij naar Rotterdam. Nabij de Zuid-Hollandse eilanden, waar het kerkelijk leven vrij strak was.

Vriendjes die op zondag beslist niet mochten fietsen, wij mochten op zondag geen ijsje kopen, laat staan dat ik op zondag naar het voetballen mocht.

Toch ook mooie dingen. Na de kerk naar de christelijke jongelingsvereniging, waarbij de druk bezochte zomerkampen een mooie herinnering zijn.

Na Rotterdam verhuisden wij naar Amsterdam. Ook gezien de leeftijd begon hier mijn geloofsevaluatie.

Aan het geloven van de letterlijke betekenis van de verhalen uit de bijbel kwam een einde. De discussie over de zondagsrust met mijn ouders werd heviger.

De doorbraak zal ik nooit vergeten. Uiteraard gingen wij naar catechisatie. In de discussie met ds. Maas (hier later in Wierden bekend als animator van de Kapel) ging het over de zevende dag.

De zevende dag legde hij mij uit betreft de zaterdag, dus een verbod op de zondag is niet van toepassing.

Wel zei hij daarbij dat je de zondag moest beschouwen als een soort verjaardag. Uit respect voor de jarige zal je deze dag dan ook als zodanig moeten benaderen.

Vanaf dat moment mocht ik zondags wel naar de voetbal, waarbij het kerkbezoek veelal wel in stand bleef.

Wellicht door de opvoeding bleven bepaalde gebruiken voor ons vanzelfsprekend. Het inzegenen van ons huwelijk, het dopen van onze kinderen. Maar ook het Bijbellezen voor het eten, het bidden en danken voor en na de maaltijd.

Het absolute is hier thans wel een stukje minder van geworden.

Als gevolg van de woningnood trokken wij bij ons trouwen naar het Oosten. Eerst in Oldenzaal en later in Wierden. Ook hebben wij nog in Vriezenveen gewoond.

Wierden

We gingen een aantal keren naar de Grote Kerk. Dit was niet wat wij zochten. Het kerkbezoek werd minder.

De omkeer kwam toen onze oude dominee uit Amsterdam, ds. Maas, bij ons langs kwam om te vragen of wij interesse hadden om mee te doen aan de vorming van een buitengewone wijkgemeente. Vanaf het begin hebben wij dus meegedaan bij het ontstaan van de Kapel zoals die nu is.

Was dit niet gebeurd, waren wij wellicht afgegleden naar wat wel de randkerkelijken worden genoemd. De vorming van de Kapel en het beleven van je geloof in de Kapel was voor ons een stap, die aansloeg.

Uit het vorenstaande blijkt wel hoe je geloofsbelevenis in de tijd verandert. Van vrij confessioneel naar veel liberaler.

De ruim 20 jaar dat wij in Vriezenveen hebben gewoond gaf een extra dimensie aan de verandering in je geloof. In Vriezenveen kwam ik in de Gemeenteraad. Wij zijn overigens wel altijd lid gebleven van de Kapel. De gemeente Vriezenveen geldt als vrij orthodox.

Ook in de politiek werd ik weer met de oude waarden uit mijn jeugd geconfronteerd. Het meest is mij bij gebleven de discussies in commissies en Raad over de eeuwigdurende grafrust en het openen van de graven bij het einde der dagen.

Veel respect heb ik toch overgehouden aan degenen die deze oude waarden uit mijn jeugd bleven verkondigen.

De contacten met degenen, die in mijn ogen vrij conservatief zijn, wil ik dan ook niet graag missen.

Het is duidelijk dat je geloofsbelevenis een vrij persoonlijke zaak is. Dat je geloof ook in de tijd evalueert is eveneens duidelijk.

Het fijne is, dat binnen onze Kapel zowel het persoonlijke als ook het accepteren van een bepaalde evaluatie wordt aanvaard. Het is dan ook om deze redenen, dat wij ons binnen de Kapel gelukkig voelen.