Laatste zondag kerkelijk jaar 2019

Op zondag 24 november was het de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Op deze zondag wordt er altijd aandacht besteed aan alle gemeenteleden die in het voorbije jaar zijn overleden.

Voor deze dienst was de indeling van de kerkzaal net als vorig jaar grondig gewijzigd. Niet de opstelling met alle stoelen richting liturgisch centrum. In het midden van de kerkzaal stond de brandende paaskaars opgesteld en daaromheen waren tafels geplaatst waarop kaarsen stonden. Er stonden 13 kaarsen voor ieder overleden gemeentelid en één extra kaars ter gedachtenis aan hen, van wie de namen vanmorgen niet genoemd werden.

De liturgische bloemschikgroep had een prachtige schikking gemaakt met een symboliek, die aansloot bij het thema van de dienst: “Thuiskomen in het licht”.Vier schikkingen waren gericht naar het licht van de Paaskaars. De verschillende bloemen beeldden de verscheidenheid van de mensen uit. Deze bloemen waren verbonden met linten aan de Paaskaars waardoor de verbinding werd gesymboliseerd met het licht van Gods toekomst.

De stoelen stonden gegroepeerd rondom de paaskaars. Door deze opstelling werd het “samen gemeente zijn” sterk benadrukt. Daarnaast zorgde de spaarzame verlichting voor een bijzondere, intieme sfeer.De cantorij zong prachtige liederen onder leiding van Jaap de Vries.Ook de muzikale bijdragen van organist Wim Westenberg en zanger Hans Erbrink zorgden ervoor dat het een indrukwekkende dienst was. Samen vertolkten zij o.a. een Kadish, een Joods gebed dat (onder meer) wordt gebeden bij de gedachtenis van overledenen.In de overdenking bracht ds.Kees Benard een mooie verbinding aan tussen de Bijbelgedeeltes (uit Jesaja en Openbaring) en de herdenking van de overledenen. Hij stelde daarbij de vraag: “Wat blijft er over van wat er is geweest?”.

Het gaat in dit alles om het grote verhaal dat God met mensen gaat. Het begint in Genesis met het roepen van het licht. We kijken uit naar het licht van Gods toekomst. Het verhaal gaat van donker naar licht.

Het grote verhaal is opgebouwd uit talloze kleine verhalen, zoveel als er mensen zijn. Ook de verhalen van de mensen waar tijdens de dienst de namen van werden genoemd. Heel ons leven mag aan het licht komen.

Door de tijden heen hebben mensen gesproken over en gedroomd van dat licht. Jesaja sprak daarover in de tijd van de ballingschap. Ook het boek “Openbaring” spreekt over dat licht, woorden van hoop en volharding. Dromen over licht schept licht. Daarom spreken we woorden van licht en steken we lichten aan.

Het licht van God en van Gods toekomst nodigt ons uit om zelf licht te worden. Dat licht daagt ons uit om het leven van de mensen om ons heen iets te laten zien van het koninkrijk van God dat komt en dat er al is.

Het gaat dan om een manier van leven die compassie, barmhartigheid en liefde uitstraalt.

Sta op en schitter, je licht is gekomen.
De Eeuwige zal over je licht geven.
De dagen van je rouw zijn voorbij.

Na de overdenking werden de kaarsen voor de overledenen ontstoken, waarna iedereen gelegenheid kreeg om een waxinelichtje aan te steken ter nagedachtenis aan een overledene uit zijn/haar nabijheid.Het was een mooie en zeer indrukwekkende dienst.