Vijfde zondag van de veertigdagentijd
Kleur: Paars
Orde van dienst: Deze is te downloaden via deze link
Collectes:
- Diaconie. U kunt uw gift overmaken op rekeningnummer
NL88 RABO 0311 8360 11, t.n.v. Diaconie Hervormde Kapel Wierden. - Gemeenteopbouw. U kunt uw gift overmaken op rekeningnummer
NL38 RABO 0373 7327 08, t.n.v. Kerkrentmeesters Hervormde Kapel Wierden.
Digitale collecte:
U kunt ook via deze link een gift doen voor beide collectedoelen.
Ook kunt u gebruik maken van de app “Appostel”. Zie de toelichting via deze link.
Mooie dienst. Dapper om de vraag te stellen: Waar is God? Velen vragen zich af. De minder gelovigen, om hiermee te trachten het bestaan van de Eeuwige te ontkrachten maar ook de gelovige, wanneer hij of zij in existentiële crisis verkeert, of alle rampspoed op televisie ziet. Ik denk dat je zo een vraag niet zo gemakkelijk kan beantwoorden. Ook niet met een goed onderbouwde exegese. Waar begin je?
Ook in het de bijbel zie je de twijfel aan God vaak voorbij komen. In de uittocht uit Egypte, wanneer het slavenvolk bevrijd is en met Mozes de woestijn in trekt. Eerst is het volk blij, ze zijn bevrijd maar al gauw wordt het achtervolgd door het leger van de Farao. Ze vluchten de Rode Zee in, die in tweeën splijt. Zodra zij het veilige land hebben bereikt, en de ruiters achter hen aanrennen, sluit het pad door de zee zich en duizenden ruiters en paarden komen om. Hier wordt er nog niet zozeer aan God getwijfeld maar wanneer het voedsel op begint te raken, er geen drinken meer is, gaat het volk morren. Waar is God nu? Hoever is het beloofde land nog?
Mozes vraagt het aan God. Mozes die Gods wonderen al vaker toonde aan de Farao om zodoende God te bewijzen, moet nu God bewijzen aan het volk? Er is vanaf die dag manna. Elke dag genoeg voor die dag, voor iedereen. Meer dan nodig kan je niet hebben. Op de zesde dag mag je voor twee dagen rapen, daar de zevende dag een rustdag is.
Ook dit gaat een poosje goed. Dan gaat Mozes de Sinaï op. Waar hij God ontmoet en de 10 geboden in stenen platen kerft. Het duurt lang, het volk is ongeduldig. Nog steeds geen teken van God. Ze maken een Godsbeeld van de gouden sieraden van de vrouwen van het volk. Wat ingaat tegen één van de tien geboden. “Gij zult geen andere God aanbidden!” Ook hier zie je terugkomen dat men twijfelt aan God. Mozes keert terug van de berg, smijt de stenen platen stuk en verwoest het Godsbeeld om radeloos zich weer tot God te wenden. Of de Eeuwige niet mee kon gaan op reis. Wederom schrijft Mozes de tien geboden op een stenen plaat. Het volk trekt verder.
Jezus stelt ook de vraag waar God is. Hij smeekt zijn Vader de gifbeker niet te hoeven drinken, hij vraag zijn Vader “Vader waar bent u?” vlak voor zijn sterven. Dus die vraag is al eeuwenoud. Hoe duidt je hem? Als in de vredelievende God is er altijd? Terwijl die vredelievende God in de bijbel dikwijls zijn toorn ontstak? Zoals het verhaal van Noach?
De plagen van Egypte? Waar een heel land geslachtofferd werd voor de bizarre daden van de Farao? Het is een hele logische en terechte vraag. Ik stelde hem mijzelf ook diverse malen. Echter…. het is misschien ook een te basale vraag. Voor mij geldt dat wij zijn geboren in Gods liefde. Adam en Eva kregen de taak om de aarde te bevolken, haar lief te hebben en zorg te dragen voor al dat erop leeft, kruipt, woont en leeft. Je kan met recht zeggen dat wij en de generaties voor ons, daar grandioos in zijn mislukt. Wordt God niet een soort Haarlemmerolie wanneer we ons bestaansrecht in twijfel trekken? Wanneer we de schepping ter ziele zien gaan? Los van wat het lot bepaalt?
Ik probeer vast te blijven houden aan de vredelievende God. Die woont in onze harten. Hoe moeilijk dat soms ook is. Zeker voor hen die niets meer hebben, geen houvast meer, geen toekomst niets meer. Sommige vragen laten zich niet zo 1,2,3 duiden. Hoe ook, mooie dienst. Waar een mens positieve energie van krijgt.